Tis niet mogelijk!

Tis niet mogelijk! Ik heb enkele nieuwe aankopen gedaan waar ik best blij mee was en twee daarvan scheurden deze week. Brol dat er verkocht wordt!!!

 

Het is gelukt!

Yes, het is gelukt! 365 dagen zonder nieuwe kleren te kopen! Het begin was het moeilijkst. Old habits? De zomer was easy….midden in het jaar hebben we minder stof om ons lijf nodig…De herfst was niet tof, want toen moest ik mijn winterkleren van vorig jaar NOG eens uithalen. Die vuile herfst heeft juffrouw Freya ook de das omgedaan. Jammer want we waren zo graag samen tot aan de eindmeet geraakt.

En wat hebben we geleerd? Samen hebben we zoveel kleren. Ja, we moesten het met minder doen, maar toch zijn er nog veel kleren door onze handen gegaan afgelopen jaar. We kregen zakskes kleren van sympathisanten, we hebben een leuke swap georganiseerd en we leerden ook de kleerkasten van onze vriendinnen kennen. Dat sociale kleren gebeuren heeft ons veel lol bezorgd. We leerden naaien en ontdekten dat dat heel leuk is. Het ganse proces van stof kiezen, tekenen, knippen en uiteindelijk stikken heeft ons meer voldoening gegeven dan onze bankkaart in het bakske te steken. We deden dat wel in leutig gezelschap tijdens de lessen van Valerie Boone. Thanks!

Ik sluit me aan bij Freya : niet mee zijn met een trend is totaal niet erg. En je bent niet per sé stijlvol door trendy te zijn. Ik heb de felbegeerde lichte broek met print trend overgeslaan en vond het uiteindelijk toch geen gemis. Prints zijn leuk, maar vervelen snel. Het zijn de stukken die ik het minst uit mijn kast heb gehaald afgelopen jaar. Effen kleren met leuke details in de afwerking zijn altijd goed en accessoires kunnen veel opfleuren. Zwart is altijd een winner.

Thanks Freya voor jouw zot plan. Het was een bijzonder jaar. Thanks aan alle sympathisanten!

 

 

 

 

Geen plooier

En toen viel er een lange doodse stilte over de stopshop-blog. De Juffrouw is namelijk jammerlijk gefaald en bezweken begin oktober. De emotionele shopper in mijzelf had het zwaar nodig, en ik heb zo wel een aantal excuses.

Dus heb ik begin oktober een paar schoenen, een gilet, 2 kleedjes en een jeansbroek gekocht. En deugd dat dat deed! Maar ik ben ook in de H&M binnengelopen en gedegouteerd terug buiten gelopen. Wat een hoop rommel en wat een overaanbod. En zo’n etiketjes van ‘made in Bangladesh’, laten we daar duidelijk over zijn: de beelden uit de sweatshops vergeten we niet zo snel. Dus hartelijk bedankt, maar liever niet.

Ik heb zelf wel wat geleerd uit mijn 9 maanden stopshop. Ten eerste: je gaat niet dood door niet mee te zijn met een trend. Ten tweede: je bent niet stijlvol omdat je trendy bent (aan alle dames: het is niet omdat je in de Flair hebt gezien dat colorblocking in de mode is, dat die gele broek sexy staat aan je billen) en vice versa. Ten derde: de kleerkast van je vriendinnen is heel leuk, er valt altijd iets uit te halen dat je eens mag lenen of kan ruilen. Ten vierde: we kunnen onze eigen kleren maken, en we doen dat tegenwoordig goed (foto’s volgen)! Ten vijfde: ik zie Tante Gaby graag. Maar dat wist ik eigenlijk al.

Ons tante Gaby, of Annelies. Die is nog altijd goed bezig. Die naait en die prutst. Die ruilt. Die zaagt dat ze nieuwe schoenen wil. Maar ze plooit niet. ’t Is geen plooier, Annelies.

De stoffenwinkel

Dat er dus ook andere stof bestaat dan katoen en tricot, dat besefte ik vorige week pas bij de aankoop van de nieuwste La Maison Victor. Op naar de heren van De Strik dus, ze waren goed gezind en kijk eens aan wat een vangst: als ik het daarmee niet kan trekken tot 1 januari dan weet ik het niet meer. 

En trouwens, de jonkman van De Strik neemt de telefoon op met de woorden “allo met de stoffenwinkel”. De Strik, Au Plubas: hij kan het blijkbaar zelf niet meer volgen. De stoffenwinkel dan maar.

 

 

Kreng

Dit kreng heeft me de das omgedaan. Een kleedje van het merk ‘Louche’. Het einde van de stopshop 2014, of toch alleszins een smet op de stopshop. Want Annelies blijft supergoed bezig.

Ik was ook goed bezig, het deed me allemaal niks meer. Ik heb zelf kleedjes gemaakt (lang leve La Maison Victor) en een jumpsuit. Maar kijk, in ons stopshop-reglement hadden we beter een aantal clausules opgenomen. We hadden het aan het begin van het jaar over een joker die we per uitzondering konden inzetten. Toen was ik nog keihard en floot ik Annelies terug met haar joker. Maar misschien dan toch maar een joker? Want een kreng mijn stopshop-jaar laten verknallen, dàt kunnen we toch ook niet laten gebeuren?

 

 

Herfst

Vandaag was de koudste 19 augustus in 50 jaar. Een mens zou van minder in herfst stemming komen. Ik dacht aan mijn warme gezellige kleren en mooie nieuwe laarzen.

Ik ben dol op mooie truien.
Mooie wol, zachte mohair…mmmm…
Maar nog 4 maanden Stopshop. Kunnen we daar een mouw aan passen?
Freya had het er ook al over. Truitje breien? No thanks…ik kan dat, maar dat duurt te lang voor mij. Ik heb ‘breimachine’ gegoogled. Artisanaal breien is hipper blijkbaar, want voor ‘breimachine’ krijg ik niet veel hits. Bovendien lees ik over problemen als rook uit de machine of een langgerekte pieptoon..ook stress!

Bon, trui dus.
Geen nieuwe voor mij, maar recyclage van mijn lievelings rode, blauwe en roze.
Ik kan er nog mee leven..

De strik

De stoffen van Kokka zijn super mooi en ze vallen nooit tegen. Maar goedkoop kan je ze moeilijk noemen. Vandaar dat ik eindelijk nog eens naar De Strik in Ledeberg ben geweest. Ik durfde haast niet meer na al die verhalen die je altijd hoort. “Hij smijt je buiten!”, “Hij vraagt of je niet goed wijs bent, zo een lelijke kleur kiezen voor je dochter” en de klassieker “Als je ergens aankomt, doet hij een attackske”. Ja, het heerschap van De Strik is befaamd. Maar enfin, ik ben er gegaan en het viel een beetje tegen. De stof niet, want ik heb gevonden wat ik hebben wou voor een heel klein prijsje. Maar meneer De Strik was vriendelijk en behulpzaam, en ik had me toch tenminste aan wat sensationele quotes verwacht. Bummer!

Alice

Vele uren naaien, prutsen en en doorboorde vinger later is ze klaar. 

Onze mooie Alice, uit “mijn tas”. Ze staat te blinken op de camping in de Ardèche.
Ik ben er echt blij mee want ze is hip, stevig en praktisch.
Mijn oma zl was ook een Aliceke, dus het is tof dat ze overal meegaat.

Ik heb getwijfeld om mijn naaimachine mee te nemen op kampeervakantie.
Het leek nog een tof plan om wat te stikken in de buitenlucht. Ik heb het niet gedaan. Want rust is rust. (Leuke) obsessies laten we thuis. Tijd om niets te doen. Hoewel, toch 1 to do voor morgen: een hangmat kopen.

Drama

Ik wou dat ik hier nu een foto kon posten van een afgewerkte tas waar iedereen jaloers op zou zijn. Maar neen, jullie krijgen deze in de plaats:

Een bijna afgewerkte (nog niet gekeerde) tas en een verhakkelde vinger. En de tip van de dag luidt: steek je vinger niet onder de stikmachine want de machine stikt lekker voort. En dat doet pijn. Van mijn lief krijg ik alvast een 10/10 voor mijn gevoel voor drama na dit incident. Er huist een dramaqueen in mij, en soms komt ze naar boven.

Verder heb ik deze week al 2 maal gedacht: als ik nu stiekem toch lekker een nieuw bloesje kocht, zou iemand dat eigenlijk merken? Volgens mij was het antwoord ja, en ik heb het dan maar zo gelaten. Annelies en ik hebben onszelf gecatalogeerd als “emotionele shoppers”. Als we een minder momentje hebben kunnen we onszelf wel eens troosten met een nieuwe bloes. Of met nieuwe schoenen. Gelukkig hebben we dit jaar helemaal geen mindere momentjes, dat treft. 😉

 

Zakje (bis bis)

Freaky me…Walt vertrekt morgen op kamp en roze is niet de favoriete kleur van toiletzak voor een jongen van 9 jaar..